 |
درباره سمنان |
 |
استان سمنان با وسعتی برابر 5/98 هزار کیلومتر و جمعیتی معادل 650 هزار نفر در دامنههای جنوبی سلسه جبال البرز واقع شده است. این استان دارای 7 شهرستان، 19 بخش و 29 دهستان است. در سنت کهن، استان سمنان دارای جایگاه رفیعی از نظر ابداعات اقتصادی و اجتماعی بوده و در چرخۀ فعالیتهای اقتصاد سنتی ایران تأثیر گذار بوده است. آبیاری استخری در سمنان، آبیاری کوزهای ده نمک، بنههای زراعی گرمسار، کشت خار شتری در پهنۀ بیابانهای جنوبی سمنان و شیوۀ رمهگردانی در سنگسر(مهدیشهر) که هرکدام دارای پایۀ سازمانی مخصوص به خود بودهاند، برگهای زرّینی از نوآوریهای مردم سختکوش استان در دوران قدیم است. از گذشتههای دور تاریخی ، استان سمنان از موقعیّت ممتاز جغرافیایی برخوردار بوده است. این استان در مسیر جادۀ قدیمی ابریشم قرار داشته که از طریق آن مبادلات ابریشم و مصنوعات تولیدی بین شرق و غرب آسیا انجام می شده است. شواهد تاریخی نشان میدهند: استان سمنان یکی از ایالات 16 گانۀ دوران باستان بوده که در دورۀ مادها و هخامنشیان، بخشی از قلمرو سرزمین پارت بوده و در دوران سلوکیان و اشکانیان کومش نام داشته است. بعدها در متون اسلامی نام قومس به خود گرفته است. استان سمنان مهد اندیشمندان تأثیر گذار در رشد علمی میهن اسلامی بوده است. شیخ علاء الدوله سمنانی عارف نامی قرن هشتم هجری قمری، بایزید بسطامی عارف قرن سوم، ابن یمین فریومدی شاعر نامی قرن هشتم و منو چهری دامغانی شاعر برجستۀ قرن پنجم از جمله مفاخر فرهنگی دیار قومس هستند که فروغ وجودشان آسمان علم و ادب ایران زمین را روشنی بخشید. شهرستان سمنان، مرکز استان سمنان و از مهمترین شهرهای استان است. وجود اماکن تاریخی و طبیعی فراوان، تنوع آب و هوایی، تولید صنایع دستی و فرآوردههای معدنی ، معادن غنی، کویر جذّاب از جمله قابلیّتها و ویژگیهای منحصر به فرد سمنان است که آنرا به منطقهای با امکانات طبیعی بالا در بین شهرهای مختلف کشور تبدیل کرده است. سمنان، مجموعه شگفتی از گونههای گویشی را در خود دارد تا جاییکه توجه پژوهشگران و زبان شناسان اروپایی را برای تحقیق و مطالعه به خود جلب کرده است. آرتورکریستین سن شرقشناس دانمارکی پس از سفر پژوهشی خود به سمنان در بهار 1914 پژوهشنامهای به نام لهجۀ سمنانی در سال 1915 چاپ کرد و در آن سمنان را جزیرۀ گویشها نامید.
خداوندا تَه نُم اُوِّل مییارین
حِکاتُن وقت بو یا وقتی کارین
چِه کَه تَه رحمتی یا حِکمتی پی
هیَِه هرچی کُه دارین یا نِدارین




|
|