استان سمنان با وسعتی برابر 5/98 هزار کیلومتر و جمعیتی معادل 650 هزار نفر در دامنه­های جنوبی سلسه جبال البرز واقع شده است. این استان دارای 7 شهرستان، 19 بخش و 29 دهستان است. در سنت کهن، استان سمنان دارای جایگاه رفیعی از نظر ابداعات اقتصادی و اجتماعی بوده و در چرخۀ فعالیت­های اقتصاد سنتی ایران تأثیر گذار بوده است. آبیاری استخری در سمنان، آبیاری کوزه­ای ده نمک، بنه­های زراعی گرمسار، کشت خار شتری در پهنۀ بیابان­های جنوبی سمنان و شیوۀ رمه­گردانی در سنگسر(مهدی­شهر) که هرکدام دارای پایۀ سازمانی مخصوص به خود بوده­اند، برگ­های زرّینی از نوآوری­های مردم سخت­­کوش استان در دوران قدیم است. از گذشته­های دور تاریخی ، استان سمنان از موقعیّت ممتاز جغرافیایی برخوردار بوده است. این استان در مسیر جادۀ قدیمی ابریشم قرار داشته که از طریق آن مبادلات ابریشم و مصنوعات تولیدی بین شرق و غرب آسیا انجام می شده است. شواهد تاریخی نشان می­دهند: استان سمنان یکی از ایالات 16 گانۀ دوران باستان بوده که در دورۀ مادها و هخامنشیان، بخشی از قلمرو سرزمین پارت بوده و در دوران سلوکیان و اشکانیان کومش نام داشته است. بعدها در متون اسلامی نام قومس به خود گرفته است. استان سمنان مهد اندیشمندان تأثیر گذار در رشد علمی میهن اسلامی بوده است. شیخ علاء الدوله سمنانی عارف نامی قرن هشتم هجری قمری، بایزید بسطامی عارف قرن سوم، ابن یمین فریومدی شاعر نامی قرن هشتم و منو چهری دامغانی شاعر برجستۀ قرن پنجم از جمله مفاخر فرهنگی دیار قومس هستند که فروغ وجودشان آسمان علم و ادب ایران زمین را روشنی بخشید. شهرستان سمنان، مرکز استان سمنان و از مهم­ترین شهرهای استان است. وجود اماکن تاریخی و طبیعی فراوان، تنوع آب و هوایی، تولید صنایع دستی و فرآورده­های معدنی ، معادن غنی، کویر جذّاب از جمله قابلیّت­ها و ویژگی­های منحصر به فرد سمنان است که آن­را به منطقه­ای با امکانات طبیعی بالا در بین شهرهای مختلف کشور تبدیل کرده است. سمنان، مجموعه شگفتی از گونه­های گویشی را در خود دارد تا جایی­که توجه پژوهشگران و زبان شناسان اروپایی را برای تحقیق و مطالعه به خود جلب کرده است. آرتورکریستین سن شرق­شناس دانمارکی پس از سفر پژوهشی خود به سمنان در بهار 1914 پژوهشنامه­ای به ­نام لهجۀ سمنانی در سال 1915 چاپ کرد و در آن سمنان را جزیرۀ گویش­ها نامید.

خداوندا تَه نُم اُوِّل می­یارین

حِکاتُن وقت بو یا وقتی کارین

چِه کَه تَه رحمتی یا حِکمتی پی

هیَِه هرچی کُه دارین یا نِدارین